ΜΕ ΤΑ ΣΑΓΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΧΑΡΙΑ (VOL. 7)

Το παρόν κείμενο αποτελεί προϊόν ανώριμης σκέψης. Παρακαλείσθε όπως απομακρύνατε τις τσίμπλες από τα μάτια σας και το κακαρέλι που έχει καθίσει και σας ενοχλάει από το πρωί στην μύτη…

Αγαπητοί και λατρεμένοι μου οπαδοί της Α.Π.Ο…
Ναι, ναι αναφέρομαι σε όλους εσάς μεταξωτά μου κιλοτάκια, που έχετε να πατήσετε στο γήπεδο από τότε που ο Αυστραλοπίθηκος σηκώθηκε στα δύο του πόδια και σκοπεύεται να ξαναπαρουσιαστείτε όταν φυτρώσει μαλλί στην καράφλα του Κώστα Τσάκωνα…

Σε όλους εσάς που ο μεταξωτός κωλαρίνος σας δεν καταδέχεται επουδενί να ξεκουνήσει από την θαλπωρή του γεμάτου ακάρεα στρώματοςσας, για να πάτε να δείτε την δοξασμένη από το Τατζικιστάν έως την Λιβερία και από την Σριλάνκα έως την Χονολουλου ομάδα μας…

Ναι σε σας οπαδοί, της Victoria Secret, κομπινεζόνια με πόδια, ζιπ-κιλότ made in Λάικα της Πέμπτης στην Αγία Σοφία…

Είμαι εδώ για να σας μεταφέρω τι πραγματικά συνέβη στα προηγούμενα τρία ματσάκια της ομάδος…

……………………………..9-10-2013 (ΠΑΤΡΑΪΚΗ-Α.Π.Ο. 1-3)

Η μέρα είναι Τετάρτη. Ο ουρανός είναι βαρύς σαν πεπόνι και όση υπομονή και αν κάναμε δεν έγινε πιο γαλανός (αλήτη Μπιθικώτση ψέματα έλεγες). Λιγοστοί οι οπαδοί της Αυτόνομης, καμιά 15αριά ήμασταν, αλλά ρωμαλέοι γεμάτοι μπρίο, σκέρτσο και νάζι προσπαθούσαμε να εμψυχώσουμε την ομάδα. Οι υπόλοιποι φοβηθήκατε μην αφρίσετε στην βροχή… ΣΑΠΟΥΝΙΑ!!!
Τα γούρια έδιναν και έπαιρναν. Ο Λαμίας είχε βάψει τις γάμπες του μαύρες, ο προπονητής φορούσε καθαρό σώβρακο και ο Τάμτας έσκασε μύτη στο γήπεδο ντυμένος πάνκης…
Το ξεκίνημα του αγώνα ιδανικό! Μια αχτίδα ηλίου έσκισε για λίγο τον κατάμαυρο ουρανό του Ρίου χαρίζοντας για λίγο το γέλιο στα καψερά, κακομοιράκια που αυτοαποκαλούνται οπαδοί…
Για λίγο όμως…
Δεν άργησε και πάλι το έρεβος, το σκοτάδι και η αμπαλίαση να απλωθούν πάνω από το γήπεδο και σκοτεινές μνήμες του παρελθόντος, που έχουν σημαδέψει την ευαίσθητη ψυχή όλων, να κάνουν την επανεμφάνιση τους…
Όπως τότε που η Λάρισα είχε προηγηθεί 1-0 με γκόλ του Βουτυρίτσα και στην συνέχεια έφαγε 3 από τον Παναθηναϊκό… Όπως όταν οι Νοuvelle Punk αποφάσισαν να διασκευάσουν Αδιέξοδο και η Κασετίνα τους Ναυτία…

Ο Κοκοτσίνιο βρισκόμενος σε απόγνωση αυτομαστιγωμόμενος στην ανάπαυλα ζητούσε ένα σημάδι από το Θεό ή από τον Διάολο έστω, για να αποφύγει την ήττα…
Τζίφος…
Μέσα στην απόγνωση και βλέποντας την κατάσταση να είναι μη αναστρέψιμη, αποφάσισε να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας. Να χρησιμοποιήσει ένα όπλο πιο δυνατό και ανεξέλεγκτο και από την Κιβωτό της Διαθήκης στο Indiana Jones No2…

Τον Παίχτη που αν ο Μέσι είναι ο Θεός της Μπάλας, αυτός είναι το Μποζόνιο του Χίγκινς…
Το Παίχτη που είδε ο Γέτι και μετανάστευσε από το Παναχαϊκό στα Ιμαλάια…
Τον Παίχτη που το εμφατικό One Ρack του, θα ζήλευε ακόμα και ο Ρονάλντο
(ο αυθεντικός όχι ο κλαρινογαμπρίζοντας)…
Αυτόν που με μια σταγόνα από το αίμα του έστειλαν το Τσάλεντζερ στο διάστημα…
Τον άνθρωπο που είναι η αιτία που ο Τσακ Νόρις σταμάτησε να παίζει μπάλα…
Αυτόν που από τότε που φόρεσε το 10 στην μπλούζα εμφανίστηκε δίπλα ο τόνος…
Τον ένα, τον μοναδικό, τον Ότι και να πώ είναι λίγο…
Τον Τζοβενο!!!

Και ξαφνικά το Ρίο από Αλάσκα έγινε Ντετζανέιρο!!! Οι παίκτες άρχισαν να χορεύουν σάμπα στο βρεγμένο τερεν και με μπροστάρη το Τζόβενο που έκοβε την άμυνα στην μέση ανοίγοντας χώρο, όπως ο Μωυσής χώρισε την Ερυθρά Θάλασσα, πέταξαν άλλα δύο μπαλάκια, ένα με το Ξανθό είδωλο και ένα με το Παιδί Υπερπαραγωγή…

Η νίκη τελικά κλείδωσε από την στιγμή που εισήλθε στον αγωνιστικό χώρο ο Stam ο οποίος τρομοκράτησε τους 15χρονους αντιπάλους, λέγοντας τους ιστορίες για το φίδι του Σαρμά, που θα έβγαινε στην περίπτωση που τολμούσαν να αντιδράσουν…
Το μοναδικό πράγμα άξιο αναφοράς κατά τα άλλα είναι η πρώτη εμφάνιση του Τάμτα με την ομάδα…
Του μοναδικού ανθρώπου που κινείται πιο αργά από τον Βασίλη Τσιάρτα μέσα στο γήπεδο…
Το σώβρακό του λόγω της κωλίλας που ανέδυε, μεταφέρθηκε με συνοδεία στρατού στον πυρηνικό αντιδραστήρα του Κοζλοντούι, για να χρησιμοποιηθεί σαν εναλλακτικό πυρηνικό καύσιμο…

……………………………..13-10-2013 (ΡΟΪΤΙΚΑ-Α.Π.Ο. 1-0)

Είναι ένα τέλειο καλοκαιρινό πρωινό και ενώ ο καιρός, η ζέστη και η ηλιοφάνεια, σε προκαλούν επιδεικτικά να πάς να λιάσεις τα αρχίδια σου σε κάποια παραλία μέσα στα μέσα του Οκτώμβρη, εσύ αποφασίζεις κατσίβελε οπαδέ της Αυτόνομης να πάς στο παλατάκι των Βραχνεΐκων να δεις την ομάδα σου…

Όλα δείχνουν να είναι ειδυλλιακά. Τα πουλιά πετούν στον ουρανό κάνοντας τσίου-τσίου, τα πρόβατα από τις γύρω στάνες βελάζουν ξένοιαστα και οι οπαδοί της ομάδας επιτέλους για πρώτη φορά κάνουν την εμφάνιση τους σε γήπεδο μαζικά φέτος, συμπεριφερόμενοι σαν ποντίκια που βγαίνουν όταν καλυτερεύει ο καιρός αναζητώντας τροφή. Έτσι και αυτοί οι έρμοι οπαδοί αναζητούσαν να δουν λίγη μπαλίτσα και εμφανίστηκαν στο γήπεδο…

Εσύ αυτόνομη που ήσουν…?

Παρακτιανοί γελωτοποιοί που θέλετε να λέγεστε και παίχτες ήταν αυτό εμφάνιση…?

Όχι μωρή κιλότες απαντήστε…

ΣΤΑ ΣΚΥΛΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Το 1-0 ήρθε τόσο φυσιολογικά όσο ο θάνατος σε έναν 90χρονο…

Απογοήτευση και πίκρα…

Ο μοναδικός που κράτησε ψηλά το λάβαρο της ποδοσφαιρικής επανάστασης ήταν το παιδί Τζίβα. Ο Τσικαμπούμ…
Πιστεύω δεν είναι τυχαία η απόδοση του στο συγκεκριμένο γήπεδο καθώς και πέρσι στο ντέρμπι με τον Διαγόρα ήταν ο καλύτερος παίχτης…
Μάλλον τον εξιτάρει λόγω της χίπικης φυσιολατρικής ιδιοσυγκρασίας του η σβουνίλα από της γύρω στάνες. Δεν εξηγείται αλλιώς…

Συγκινητική ήταν και η προσπάθεια του παίχτη Συντρίμμι, του Κούμπου που διαλυόταν σαν λέγκο μετά από κάθε κόντρα σφαδάζοντας στο τερέν. Σε αγαπάμε ακόμα και αν πρέπει να ψάχνουμε 3 ώρες μετά για τα χαμένα κομμάτια σου στο γήπεδο…

Οι ρουφιάνοι του Δαβουρλή έτριβαν τα χέρια τους για την εμετική εμφάνιση (γατάκια θα έρθετε στο Κastritsi Sports Arena?)…

Όλη η βδομάδα κύλησε με την ομάδα βυθισμένη σε βαθειά προσευχή, περισυλλογή, προπόνηση υπό βροχή, μαστίγωμα, ηλεκτροσόκ, μασάζ με πετρέλαιο και βελονισμό με ταβανόπροκες…

……………………………..20-10-2013 (Α.Π.Ο.-ΑΣΤΕΡΑΣ ΜΙΝΤ. 1-4)
Τρολλιά τέλος…

Πραγματικά προχθές ένιωσα υπερηφάνια. Παίξαμε μπαλάρα και αν και 10 το πρωί το γήπεδο είχε περισσότερο κόσμο από κάθε άλλη φορά.

Μέσα στην βδομάδα κάναμε την αυτοκριτική μας, δουλέψαμε, ήρθαμε πιο κοντά και αυτό φάνηκε στο γήπεδο. Η ομάδα λόγω του ταλέντου που έχει πιέστηκε από την αρχή της χρονιάς και αυτό είχε τη συνέπεια να παίζουμε χωρίς μυαλό, υπό φοβερή πίεση και όλα να στραβώνουν.

Αποφασίσαμε να χαλαρώσουμε λοιπόν και να δούμε το παιχνίδι όπως πραγματικά μας αρέσει. Σαν παιχνίδι. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν 3 κιλά πανσέτες, 100 σουβλάκια, μερικά μπριζολίδια, 3 καφάσα μπύρες και πολύ γέλιο.

Και όλα άλλαξαν.

Μπαλάρα, άριστα στην τακτική, ευκαιρίες… Αν δεν ήταν και αυτός ο πουτάνας θρέμα επόπτης, που έφαγε τόσες Παναγίες που το Ρίο γιόμησε Χριστούληδες, σίγουρα το αποτέλεσμα θα ήταν καλύτερο.

Δεν πειράζει μάγκες.

Μόνο και μόνο τα χαμόγελα, τα συνθήματα και τα πειράγματα στα αποδυτήρια μετά από αγώνα που έχεις χάσει 4-1 λέει πολλά για τους αγώνες που έρχονται…

Υ.Γ1: Ηρθε η στιγμή μωρή κιλότες οπαδοί να έρθετε επιτέλους στο γήπεδο…
Η ομάδα σας χρειάζεται…
Υ.Γ2: Συγκινητική επανεμφάνιση στο γήπεδο του Αφυπνιστή συνοδευόμενου από την Γλυκιά Διοπτροφόρο…
Υ.Γ3: Μαρία πρώτη φορά βλέπω γυναίκα να φτύνει με τόση χάρη ροχάλα σε επόπτη…
Υ.Γ4: Μετανοείται ο Σήφης το Παιδί Κεφτεδάκι ίδρωσε!!!!!!!!!!!!!!!!
Υ.Γ5: Η πιο όμορφη εικόνα για μένα πάντως από προχθές ήταν ο 4χρονος με το πλαστικό καλάσνικοφ στο χέρι που σημάδευε τα κοράκια με τα κίτρινα… Δυστυχώς δεν τον βγάλαμε φωτογραφία.