Οι Autan Hooligans στο μακρινό Κουνουπιστάν…
Το ξέρω ότι νιώθεις συγκίνηση…
Γνωρίζω καλά ότι τo βρακί σου έχει λερωθεί από χαρά και μόνο στο κλικ για να ανοίξει το link…
Tο στομάχι σου έχει δεθεί κόμπος, έχεις φτιάξει φραπεδούμπα και από την αγωνία τα τσόφλια από τον πασατέμπο και τα σπόρια έχουν ήδη κολλήσει στα δόντια σου…
Το ξέρω ότι περίμενες καιρό, μπροστά στο γεμάτο μικρόβια πληκτρολόγιο σου, εγκλωβισμένος μέσα στους τέσσερους τοίχους της φυλακής που αποκαλείς σπίτι, για να πάρεις μια τζούρα ελευθερίας μπροστά στην οθόνη που έχεις εξαρτήσει την μίζερη ζωή σου…
Συγγνώμη…
Το ξέρω αγαπημένοι μου Αυτονομιστές ότι σας έχω λείψει, αλλά δυστυχώς οι υποχρεώσεις μου σαν παίκτης–προπονητής της ομάδας, δεν μου επέτρεπαν να καταναλώνω φαιά ουσία για να γράφω μπούρδες, ώστε εσείς γελοία υποκείμενα να ξεφεύγετε από την ζοφερή καθημερινότητα της εξαθλίωσης και να πιστεύετε ότι όλα σε αυτόν τον κόσμο πάνε καλά. Όλη μου η ενέργεια, η σκέψη και η δύναμη έπρεπε να είναι συγκεντρωμένη, ώστε να καταφέρω να κάνω τα σάπια κορμιά των ας το πούμε παικτώνε, να καταφέρουν να παίξουν έστω μια υποψία μπάλας…
Έχει φτάσει και πάλι εκείνη η στιγμή όμως, το κατά Παστίτσιον Γέροντα πλήρωμα του χρόνου, που ευτυχώς για εσάς θα υποχρεωθείτε να διαβάσετε τις σκόρπιες αλλά γεμάτες κρυμμένα νοήματα μπούρδες μου και πάλι, δίνοντας έστω και για λίγο νόημα στις ανούσια σπαταλημένες καλοκαιρινές μέρες σας…
Η αφήγηση μου θα είναι γλαφυρή κατά το δοκούν, όσον αφορά την περιπέτεια ενός Καρχαρία στο βάλτο του Στομίου που οι Τυροσβούτηδες του Πανταζή αποκαλούν παραλία…
Είναι εκείνες οι μέρες που περιμένεις όλο το χρόνο…
Γεμάτος αγωνία προσμένεις να μετακινηθείς σε κάποιο υπέροχο μέρος και να συναντήσεις κόσμο που έχει την ίδια αγωνία με σένα για το αν θα φτιαχτεί forum (εδώ και τρία χρόνια η ίδια ιστορία), για να σωθεί ο κόσμος από την σκλαβιά και να γίνει επιτέλους αυτή η ρημάδα η επανάσταση…
Να επιδοθείς σε σωρεία καταχρήσεων σε συμπυκνωμένο χρόνο και να ενισχύσεις τα αντισπισιστικά σου αντανακλαστικά τρώγοντας vegan σαντουιτσάκι (γεμισμένο με ολόφρεσκο ζουμερό σουβλάκι που μόλις ονόμασες τόφου)…
Να παίξεις μπαλίτσα βρε αδερφέ, την πραγματική όχι την σπυριάρα, ούτε την άλλη την ψεύτικια, την πολύχρωμη με τις οριζόντιες ραφές, και να απλώσεις την σμιλεμένη κατά παραγγελία στην κόλαση κορμάρα σου στην παραλάϊα…
Τα σημάδια όμως ήταν δυσοίωνα από πέρσι… όταν οι Παγουροφόροι Κόρακες, με την σιωπηλή συγκατάθεση των Μπουγατσοφάγων, του Αστέρα Εξαθλείων και των Γκρινιάρηδων του Παγασητικού πρότειναν να τελεστεί το ιερό 4ο Antifa Festival στο καμίνι του κάμπου…
Βέβαια όντας εξοικειωμένος, καθώς λάτρης και χρόνιος θαμώνας του Arm Your Desires (deep dala fest) στον μαγευτικό Τύρναβο, ήξερα τι να περιμένω ή μάλλον τι μας περιμένει…
50 βαθμοί λιώνει το κορμί, σγόρτσα-μπίχλα-μέγρα και σκουλαμέντρα από το χούμα, κόρα σε όλο το σώμα από την πατούσα μέχρι τα ματοτσίνορα, μάκα και σπανάκι σε αστράγαλο και αγκώνα από την απλυσιά, χλίμπι-χλίμπι* στην μασχάλη, κορκοτσάλα* στα νύχια των ποδιώνε (λόγω εντατικής και αποκλειστικής χρήσης δίχαλου), μπρεκακάο* δοντιώνε από τα σουβλάκια και μαρμελάδα μανταρίνι στο αυτί…
*χλίμπι-χλίμπι: κίτρινη λασποειδής μάζα κολλημένη στις τρίχες της αμασχάλης με αιτία δημιουργίας την ανάμιξη τόνων ιδρωτσίλας με αποσμητικό roll-on. Αν στεγνώσει γίνεται γαρμπίλι…
*κορκοτσάλα: αμώδης συγκέντρωση στο εσωτερικό των νυχιών των ποδιώνε, συνήθως σκούρου χρώματος. Εμφανίζεται συνήθως σε μπετάτζήδες που χρησιμοποιούν λαστιχένια παντόφλα και σε ελεφθεροκαμπίτες. Σε περίπτωση μη έγκαιρου καθαρισμού, για την κοπή των νυχιώνε χρειάζεται μετά καλέμι και τροχός-σβουράκι…
*μπρεκακάο: στοκοειδής μάζα υπόλευκου χρώματος με μαυράκια ενίοτε (λόγω παρουσίας ρίγανης) κολλημένη στις χαραμάδες των δοντιώνε και στο σημείο ένωσης με τα ούλα, λόγω της μη χρήσης οδοντόβουρτσας. Βασικός συντελεστής της απουσίας χαμόγελου…
ΑΠΟΦΡΑΔΑ ΜΕΡΑ 1η…
Ξεκινάς λοιπόν προετοιμασμένος για όλα με προορισμό τον κάμπο, έχοντας φορτώσει στο αμάξι όλα τα μπλιμπλίκια της ομάδας και έχοντας για συνοδοιπόρο στο οδυνηρό σου ταξίδι τον Johny-boy (κάτι μεταξύ πολεμιστή Βιετκόνγκ, νεοχίπη ποδηλάτη και ποδοσφαιριστή) …
Έχεις φύγει στις 7 το πρωί Σαββατιάτικα για να προλάβεις να είσαι εκεί στην κουβέντα, όχι τίποτα άλλο, μην γίνει forum και δεν είσαι παρών στην ιστορική αυτή στιγμή…
Μετά το απαραίτητο σταμάτημα για κατούρημα με θέα στον Μπράλο (απαραίτητο τελετουργικό όταν κατευθυνόμαστε προς τον κάμπο), τα σημάδια στο κατέβασμα είναι ήδη έκδηλα…
Η θερμοκρασία αρχίζει να ανεβαίνει, η ζώνη αρχίζει να κολλάει πάνω στο σώμα, το ραδιόφωνο παίζει μόνο κλαρίνα (πράγμα θετικό βέβαια) και ο Γιάννης δίπλα να έχει πέσει σε λήθαργο με τα σάλια στο στόμα του να θυμίζουν το Διακονιάρη…
Συνεχίζεις και αφού περνάς και τους 42 σταθμούς διοδίων, κοντεύεις να φτάσεις στην Λάρισα … Εκεί κάνεις το τεράστιο λάθος να ακούσεις την συμβουλή γνωστού μπανταβαλού και αντούβιανου όντος, ονόματι Μούσης, που σου λέει να βγείς στο Κιλελέρ.. και κάπου εκεί αρχίζει η μάχη για την επιβίωση…
Κινείσαι προς το πουθενά μέσα σε ένα τεράστιο ταψί που το λένε κάμπο, νιώθοντας σαν γιούλμπασι και το αμάξι να είναι η λαδόκολλα… το μόνο που βλέπεις μπροστά είναι χωράφια, τρακτέρια και μπάλες από άχυρο… Μπαίνεις στο πρώτο χωριό και δεν υπάρχει ψυχή… στο δεύτερο συναντάς μονάχα δύο κοριτσάκια (πιθανώς φαντάσματα σαν τον Κούμπου τον νεότερο) τα οποία σε κοιτούν σαν εξωγήινο και σου λένε ότι δεν ξέρουν προς τα πού είναι η Λάρισα…
Κωσταλέξι…
Ο θεός της μπάλας όμως είναι μεγάλος και αφού έχεις συνουσιαστεί φραστικά με την Παναγία μερικές δεκάδες φορές και έχει γιομίσει ο τόπος Χριστούληδες, εκεί που οδηγάς στο άγνωστο με βάρκα ένα Punto, εμφανίζεται ξαφνικά άγγελος με την μορφή του Μητσάκου του Παπαδόπουλου (ορκίζομαι ότι ήταν ίδιος) φορώντας τιραντέ αμάνικο και καθρέφτη γυαλί και με το αγροτικό του (μάρκας ΒΜW) προσφέρεται να σου δείξει το δρόμο προς την Λάρισα…
Αφού λοιπόν καταφέρνεις να μην σκοτωθείς καθώς προσπαθείς να προλάβεις τον τρελό με την μπέμπα, που τρέχει μιμούμενος τον Colin ΜcRay, στους κατσικόδρομους του κάμπου, φτάνεις στην Λάρισα… Επικοινωνείς πάλι με το Τρίο Μπελγκάντο που βρίσκεται ήδη στο Στόμιο και μετά τα απαραίτητα καντηλάκια για την όλη ταλαιπωρία, λαμβάνεις νέες οδηγίες που συνοψίζονται στο «Άντε γαμηθείτε, ψοφήστε σε καμιά γωνία, δεν ξέρουμε να σας πούμε πώς να ρθείτε, βρείτε τα Τέμπη και ελάτε από δω χάμου»… Κόβεις τον δρόμο σε παππού με ποδήλατο, ρωτάς με ευγενικά αναιδή τρόπο πως πας προς Στόμιο και ξαναξεκινάς…
Σημαντική πληροφορία… Στη Λάρισα ανεβήκαμε 5 τίμιοι και θαρραλέοι Αυτονομιστές… Οι υπόλοιποι/ες είτε δούλευαν, είτε έτρεχαν ξετσούνοι/ες σε κάποια παραλία…
Αφού το μαρτύριο του ταξιδιού αρχίζει να τελειώνει και έχεις δεί πινακίδα που λέει Στόμιο, ζοφερές και πικρές αναμνήσεις αρχίζουν να σου κατακλύζουν το μυαλό…
Έχοντας επιχειρήσει να πάμε για μπανάκι κάποτε από τον Τύρναβο, μας είχαν στείλει σε κοντινή «υπέροχη» παραλία-βούρκο, με καταγάλανα νερά στο χρώμα του εμετικού καφέ, έως σκατουλί, που σου έδινε την αίσθηση ότι κολυμπάς σε σάλιο, με περισσότερα νάϋλα, να επιπλέουν, και από την Ξερόλακκα…
Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην ξαναβρεθώ εκεί ποτέ, δυστυχώς όμως δεν θυμόμουν το όνομα του καταραμένου αυτού τόπου…
ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΥ ΕΊΜΑΙ ΠΑΛΙ ΕΔΩ ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ !!!!!!!!!!!!!!!!
Το βλέμμα μου είναι παρόμοιο με αυτό του Καμπαμαρού όταν κατάλαβε ότι ο παππούς είναι εξωγήινος… θέλω να σκίσω με στομωμένο ξυράφι της σάρκες μου, να βουτήξω σε μια πισίνα με οινόπνευμα, να με πολτοποιήσω σε μια κιμαδομηχανή και τα μπιφτέκια μου να τα πετάξω στα ΣΚΥΛΙΑ !!!! Αλλά όχι, η επιθυμία για συμμετοχή στην ιστορική κουβέντα που θα επακολουθούσε και θα δημιουργούσε το forum είναι μεγαλύτερη…
Αφού εφοδιάζουμε τον οργανισμό μας με τους απαραίτητους ηλεκτρολύτες ζύθου, οδηγούμαστε στον ιερό χώρο της συνέλευσης… η ατμόσφαιρα μυσταγωγική… όλοι οι Δρυίδες του αυτοοργανωμένου ποδοσφαίρου καθόσαντε κατάχαμα πάνω σε λιοπάνες κάτω από ένα πλατάνι… η συγκίνηση βαρούσε κόκκινο… και μετά από επίπονη και πολύωρη διαπραγμάτευση και συνδιαμόρφωση η απόφαση πάρθηκε…
ΘΑ ΕΚΑΜΩΜΕΝ FORUM!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Αφού καταναλώνουμε μερικούς ηλεκτρολύτες ακόμα για να ξεπεράσουμε το συγκινησιακό σοκ και την φόρτιση, πάμε να ρίξουμε μια βουτίτσα στην γούρνα που οι Λαρισαίοι αποκαλούν θάλασσα… Βάθος Καλόγριας (αυτό που πάς, πας, πας και δεν βαθαίνει ποτέ) εκατομμύρια τόνοι φύκια με ιδιότητες χρονομηχανής, καθώς έκανες βουτιά και έβγαινες σε rave πάρτυ του ΄90 με πράσινα τσουλούφια ή μοϊκάνα, κόκκινη σημαία με νεκροκεφαλή στην παραλία με σήμανση «Βουτάτε με δική σας ευθύνη», πεντακάθαρα καφέ θολά νερά και τσούχτρες… πολλές τσούχτρες…
Τα αντιπαρέρχεσαι όλα αυτά όμως γιατί σε λίγο θα παίξεις μπαλίτσα…
Αφού κάναμε ένα γρήγορο ντουζ στο μπιτσόμπαρο, το οποίο ήταν συνδεδεμένο μάλλον με κάποιο καταψύκτη και ανταλλάξαμε μύκητες ποδιώνε με τους υπόλοιπους εκατοντάδες φίλους/ες και συντρόφους/ισσες καθώς ήταν το μοναδικό για όλους, ετοιμαστήκαμε για το γήπεδο… εγώ έκανα πολύ καλή ντίλα, πάντως… κότσο τους έπιασα και αντάλλαξα έναν Minarius Patrinellae, με έναν Mpougatsus Cremae, έναν Calamacium Gatacium και έναν σπάνιο Pagurium Coraci…
Αφού διασχίσαμε το δημοτικό καμπινγκ, μπροστά στα έντρομα και απορημένα μάτια των διαμενόντων, που αναρωτιόντουσαν προς τα πού πάνε όλοι μαζί αυτοί οι αρούγκαλοι αρκουδιαραίοι, φορτωμένοι πανό, τύμπανα, μπύρες και καπνογόνα φτάσαμε στο γήπεδο στολίδι του Στομίου το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί και σαν λακκούβα με χορτάρι…
Στην στημένη κλήρωση που διενεργήθηκε μετά την Συνέλευση (ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ FORUM!!!!) πέσαμε με την LIBERTA…
Κατεβάσαμε ομάδα φωτιά… Η μεικτή Α.Π.Ο (Αυτοοργανωμένων Ποδοσφαιρικών Ομάδων) αποτελούνταν από : τον ήρωα Ντιο στο τέρμα. Οι υπόλοιποι ήταν κάτι χαμένα κορμιά από Πάτρα, Λειβαδιά, Χαλκίδα και Λάρισα που απλά περιφέρονταν άσκοπα μέσα στο γήπεδο… Ειδικά το σέντερ φορ ήταν για να το κλαίνε οι ρέγγες…
Η ζέστη αφόρητη, οι σφυγμοί στα ύψη και η αφυδάτωση από το αλκοόλ αισθητή από το πρώτο λεπτό… Από τον πάγκο Κοκοτσίνιο και Τζόβενο φώναζαν διάφορες ακατανόητες οδηγίες που ακούγονταν όμοιες με δηλώσεις του προέδρου του Εδεσσαϊκού, αλλά ευτυχώς οι οδηγίες πριν τον αγώνα ήταν σαφείς:
«Αν λιποθυμήσεις μην ξεγελαστείς και πας προς το φως!!! Ξεκίνα να τρέχεις προς την αντίθετη και θα προλάβουμε να σε επαναφέρουμε εμείς!!!»
Το σκορ 3-0 με γκολ οφσάιντ και άλλα τέτοια τερτίπια των Μπεοθρεμμένων Κωπηλατών του Παγασητικού…
Τα υπόλοιπα ματσάκια αδιάφορα αφού δεν αγωνιζόμασταν εμείς, μέχρι το παιχνίδι μας στο τέλος (γιατί αμα είσαι καλός παίζεις δυο φορές… δεν χορταίνουν να σε βλέπουν!!!) με τον Απείθαρχο που έληξε 3-1, όχι επειδή υπήρχε διαφορά κλάσης, αλλά γιατί είχαμε κλάσει από τις μπύρες και τα σουβλάκια στο μεσοδιάστημα…
Και κάπου εκεί άρχισε να πέφτει η νύχτα… και ενεφανίσθη η 8η πληγή του Φαραώ… η κατάρα…
Αλλεπάλληλες επιθέσεις στο παραμικρό ακάλυπτο κομμάτι σάρκας…
Κόσμος να τρέχει πανικόβλητος να κρυφτεί ουρλιάζοντας…
Τσιρότα σιτρονέλας να πηγαίνουν και να έρχονται και τα Autan να ψεκάζουν παντού αδιακρίτως… ήμασταν και επίσημα στο Κουνουπιστάν!!!
Καταχνιά από την σκόνη, σέναν Άλλο Κόσμο, γεμάτο κουνούπια που οι απανωτές επιθέσεις τους θύμιζαν Στούκας!!
Έπρεπε να υπάρξει αντίσταση στην καταπίεση και στην κυριολεκτική αφαίμαξη της αυτοοργανωμένης ποδοσφαιρικής τάξης, από τα κουνούπια δυνάστες!!! Κάποιος έπρεπε να δείξει φωτεινό τον δρόμο και να οργανώσει τον κόσμο !!! Και έτσι γεννήθηκαν μέσα στις τσιμπιές και τις αντιξοότητες οι Autan Hooligans!!!
Οι αξίες τους και η φλόγα της αντίστασης διαδόθηκαν πιο γρήγορα και από βουβωνική πανώλη στο χώρο του κάμπινγκ και στο live σε κάθε παύση, ανάμεσα στα άσματα, αντηχούσε το “Come On Come on Autan Hooligans”… όταν καταλάγιαζε ο κουρνιαχτός από τον πόγκο και οι Μαο-Μαο σταματούσαν να χορεύουν γύρω από τα καπνογόνα, τα συνθήματα που έσχιζαν τον αέρα ήταν:
«Ρε Αντύπα είσαι τρέλα, πασαλείβομαι Αutan και σιτρονελα…»
«Libertan (με τονισμό στο νννν) μου τελείωσε το autan!! και κουνούπια τριγύρω γυρνάνε, τους ανθρώπους πανέ και τσιμπάν!!!»
«ΩΩΩΩΩΩ Αστεράρα μου χουν τελειώσει τα λεφτά!!!! Τα έφαγα σε αλκοολ και αντικουνουπικά!!! κουνούπια με τσιμπαν γινόνται χάλια και αυτά!!! ΩΩΩΩ Αστεράρα μου χουν τελειώσει τα λεφτά!!!»
«Προοδευτική Προοδευτική για τα κουνούπια φέρε μας μια αλοιφή… Προοδευτική Προοδευτική και δε γαμιέται ας είναι τυροκαυτερή!!!»
«Ωωωω Μαρίνο Αντύπα μου έχει τελειώσει το Autan… τρέχω να γλιτώσω και κουνούπια με τσιμπάν… φερτέ αεροπλάνο να ψεκάσει από απάν…»
«Στα Γιάννενα η λίμνη είναι κοντά… κουνούπια είχε και εκεί πολλά… μα όχι όπως εδώ που τρέχω να σωθώ…ποτέ ξανά Αntifa στο στόμιο…»
Η ιδέα του Τζόβενου, στηριγμένη στον αστικό μύθο, ότι όσο περισσότερο πιούμε τόσο λιγότερο θα μας τσιμπάνε τα κουνούπια, αποδείχθηκε άκαρπη και το μόνο που μας προσέφερε ήταν κλειστές φωνές, αφού αλυχτάγαμε σαν τα γατσούλια, πολύ δύσκολο δρόμο επιστροφής προς τις σκηνές, τενοντίτιδα από το χοροπήδημα και έναν ωραιότατο πονοκέφαλο το επόμενο πρωι…
ΑΠΟΦΡΑΔΑ ΜΕΡΑ 2η…
Ξυπνάς συγκεντρώνοντας τα κομμάτια σου από το χθεσινό όλεθρο και κατευθύνεσαι στο μπαρ όπου στα ηχεία παίζει Karma Chameleon για να πάρεις καφέ, με την ελπίδα ότι θα ενεργοποιηθεί και άλλο κύτταρο στον εγκέφαλο σου πέρα από αυτό που δίνει την οδηγία για να περπατάς…
Πίνεις τον καφέ και μετά αρχίζεις να σέρνεσαι σαν κάμπια στους ίσκιους…
Η ελπίδα για λίγη ακόμα ξεκούραση σβήνει όταν οι Γκρινιάρηδες Κωπηλάτες αποφασίζουν να παίξουν δίπλα σου βόλεϋ…
Ξέρεις όμως ότι θα πάρεις την εκδίκηση σου υποστηρίζοντας όποιον και αν αντιμετωπίσουν μετά στους αγώνες…
Μίσος – Μίσος αντιΒολιωτικό, το κύπελο ποτέ ξανά στον Παγασητικό!!!
Παραλίγο φωτιά στην Θεσσαλία από τους Κόρακες την οποία πρόλαβαν να σβήσουν χάρη στα παγουρίνο που έχουν ζωσμένα πάντα μαζί τους…
Σηκώνεσαι και περιφέρεις το ρημαγμένο σου κορμάκι στα στενά του Στομίου αναζητώντας την λύτρωση σε μια λουκανόπιτα για την οποία περιμένεις στωικά να ψηθεί επί 1 ολόκληρη ώρα…
Μπροστά από τον φούρνο λαϊκό προσκύνημα…
Μετά βουτιά για μια ακόμα φορά στον βούρκο και ψυχολογική προετοιμασία συνοδευόμενη από το απαραίτητο αλκοόλ για αυτό που θα επακολουθήσει…
Οι Autan Hooligans κάνουν αισθητή την παρουσία τους και σε αυτό το κάτι σαν παραλία…
Οι Τουμπαίοι υποστηριζόμενοι από τους Αθηναίζους έχουν κάνει κατάληψη στο μπιτσόμπαρο και στα deck του και υπό την μουσική υπόκρουση ασμάτων από το χρονοντούλαπο καταναλώνουν cocktails …
Οι αγχωμένοι Κωπηλάτες μάταια προσπαθούν να τους πείσουν να μαζέψουν τα κομμάτια τους και να μεταφερθούμε στο γήπεδο …
Υπό τον κίνδυνο να ξεκινήσουν να γκρινιάζουν όμως σιγά σιγά ξεκινάει η πορεία των ζόμπι προς το γήπεδο…
Παίζουμε δυνατά από την αρχή σε λουκανικάκι και μπύρα…
Στον πρώτο ημιτελικό η Προο την οποία σαφώς και υποστηρίζαμε στο τελευταίο λεπτό κάνει την ανατροπή και στέλνει τον αγώνα με τους Κωπηλάτες στα μπέναλτιζ…
Μάταια προσπαθήσαμε να προσφέρουμε ένα τείχος βοηθείας στον ήρωα Ντίο…
Τελικός Libe – Αστέρας που απέκλεισε τον Απείθαρχο με συνοπτικές διαδικασίες…
Κάναμε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν για να μην πάει το κύπελο στον Παγασητικό… Τι την περίφραξη ξηλώσαμε και την πετάξαμε μέσα… τι καπνογόνα… τι δεύτερες μπάλες… τι κάτι κοτρόνες που ήταν εκεί παραδίπλα… Τι ντού… τα πάντα όλα!!!
Και τα καταφέραμε!!!
Αστέρας νικητής για τα μάτια του κόσμου για άλλη μια φορά.
Και μετά η δύσκολη ώρα της επιστροφής… Αγκαλιές και αποχαιρετισμοί με τους ανθρώπους που λαχταράς να συναντηθείς έναν ολόκληρο χρόνο και ευχές για την καινούργια χρονιά… Και μια υπέροχη ανακούφιση που φεύγεις από αυτόν τον καταραμένο τόπο!!!
Come on, Come on!!! Come on, Come on!!! Come on, Come on!!! Autan Hooligans!!!
Του χρόνου και στην Κρήτη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Υ.Γ. Σοβαρότητας: Ευχαριστούμε για όλα τα παιδιά από τον Μαρίνο Αντύπα και συγχαρητήρια για την απίστευτη διοργάνωση και την φιλοξενία. Με μεγάλη χαρά είδαμε ότι αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε όλοι μαζί, έχει ριζώσει για τα καλά και όλο και περισσότερες ομάδες ξεπηδούν σε όλη την Ελλάδα.
Χαρήκαμε πολύ που γνωρίσαμε από κοντά τα παιδιά από την Κρήτη (Τηγανίτης), την Χαλκίδα (Ανάποδος) και την Λειβαδιά (Ρήξη), ενώ πληροφορηθήκαμε μια ακόμη ομάδα δημιουργήθηκε στην Ορεστιάδα (Δόξα).
Είναι σημαντικό που ξεπηδούν όλο και περισσότεροι πυρήνες αντίστασης στο μοντέρνο, εμπορευματοποιημένο αθλητισμό και στο μοντέλο άθλησης που θέλει να επιβάλλει η κυριαρχία. Τα εγχειρήματα μας μοιράζονται κοινές αξίες και έχουν κοινές αφετηρίες: την αγάπη για το άθλημα, την αυτοοργάνωση, τον αντιφασισμό και την αντίσταση.
Ας ελπίσουμε ότι θα υλοποιήσουμε όσα συζητήσαμε μεταξύ μας αλλά και στην συνέλευση του Σαββάτου και η φωνή μας θα δυναμώσει ακόμα περισσότερο.
Υ.Γ. 1: Ο Κάμπος δεν έχει παραλία!!!!!!!!!!!!!!!
Υ.Γ. 2: Όχι άλλο κουνούπι ρε!!!!!!!!!!!!!!!!
Υ.Γ. 3: Λιμπερτά πάλι έχασες το τουρνουά και στο Βόλο πίσω γυρίζεις με άδεια χέρια
Και πάλι ξανά!!!!
Υ.Γ. 4: Δεν ξέρω αν σας το είπα αλλά ΘΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ FORUM!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μαγικό «AFF» στα Γιάννενα…
«Πειθαρχία τέλος, ζωή μαγική» λέει το σύνθημα του Απείθαρχου Ιωαννίνων που το τριήμερο 26-27-28 φιλοξένησε το «3ο Antifa Football Festival», με την συμμετοχή 6 (!) αυτοοργανωμένων ομάδων από όλη την Ελλάδα και όσοι βρέθηκαν στην πόλη της Ηπείρου έζησαν σίγουρα… μαγικές στιγμές.
Η Αυτόνομη Π.Ο. έδωσε την πάσα στα παιδιά της… λίμνης για την διοργάνωση και βρέθηκε με δυνατή ομάδα στα Γιάννενα, δίνοντας το δικό της στίγμα. Από το παιχνίδι βόλεϊ των κοριτσιών του Απείθαρχου (το μεσημέρι της Παρασκευής) μέχρι το τέλος του τουρνουά, οι εκπρόσωποι των αυτοοργανωμένων ομάδων από την Αχαΐα έκαναν αισθητή την παρουσία τους και πως γινόταν αλλιώς; Οι σκηνές της συνάντησης με τους συντρόφους από Θεσσαλονίκη, Βόλο και Αθήνα στο θεατράκι στη σκάλα, έμοιαζαν με «reunion» παλιών αγαπημένων συμμαθητών και πραγματικά η επανένωση ξανά με συντρόφους από όλη την Ελλάδα ήταν κάτι που δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια.
Οι φίλοι από τον «Μαρίνο Αντύπα» και οι οικοδεσπότες του Απείθαρχου έμοιαζαν λίγο σφιγμένοι, κάτι που λίγο πολύ ίσχυσε για όλους την πρώτη μέρα –όπως φάνηκε και στην κουβέντα– αλλά θέλουμε να πιστεύουμε πως μετά το τουρνουά, άπαντες ένιωσαν μέλη της μεγάλης παρέας που δημιουργείτε και μεγαλώνει μέρα με την μέρα…
Το πάρκο στη Σκάλα γέμισε από κόσμο και το κέντρο των Ιωαννίνων από… αστέρια. Το Σάββατο από νωρίς διαφορετικές παρέες στα καφέ της πόλης εύρισκαν ευκαιρία να τα πουν και το απόγευμα όλοι βρεθήκαμε στο γήπεδο των Απείθαρχων, το «old school» ξερό του Βελλισαρίου… Τα αλάνια απ’ τα Εξάρχεια –που εμφανίστηκαν κανονικά επιτέλους– νίκησαν εύκολα τα παιδιά από τη Λάρισα (5-0), πριν αρχίσουν τα… πλούσια 0-0 στα ντέρμπι Προοδευτική-Αυτόνομη Π.Ο. και Αστέρας Εξαρχείων-Liberta…!!!
Γρήγορη επιστροφή στο θετράκι στη σκάλα. Το ντοκυμαντέρ που περιμέναμε εναγωνίως από τους blakurus.gr το απολαύσαμε μέχρι τέλους και ας ήμασταν το πιο… cult κομμάτι, με την σκιά του Καρδίτσα από τις σκάλες και τον… ρήτορα καρχαρία με τα μποφόρ από το Ρίο να μας γλυτώνουν από τα άπειρα φωνήεντα του (εεεεεεε !!!)
Επειδή όμως δεν θα ήμασταν γνήσιοι Πατρινοί αν δεν κάναμε… άνω-κάτω το live των παιδιών, φροντίσαμε και γι’ αυτό… Όσοι ήταν εκεί ξέρουν. Μην μας κρίνετε. Άλλωστε, είμαστε όλες απείθαρχες (!!!)
Η Κυριακή εξελίχθηκε ονειρικά. Κουβεντάρα στο στέκι και μπαλάρα στο Βελισσάριο… Και αν στην κουβέντα βρήκαμε ευκαιρία να ανταλλάξουμε απόψεις και να ζυμωθούμε και με τα παιδιά από τις άλλες πόλεις (και ας είχαμε τους γκρινιάρηδες από την Liberta να αντιδρούν αρνητικά σε όλα. Εμείς σας αγαπάμε και έτσι…), η συνέχεια ήταν ακόμη καλύτερη.
Μπαλίτσα στην έδρα του Απείθαρχου, με τους Γιαννιώτες να παίρνουν βάπτισμα πυρός στο γήπεδο απέναντι σε Προοδευτική (0-2) και με εμάς (2-4), που σαν πιο έμπειροι (σ.σ. στην τρολιά), βάλαμε τα… παιδιά μας χέρι χερι στο γήπεδο κάτω από τον ήχο του ύμνου της ομάδας μας (τύφλα να έχει το Τσ.Λ.), τους Λαρισσαίους να κρατάνε γερά απέναντι στους γείτονες τους από την Μαγνησία (0-2) και στον μεγάλο τελικό τα Εξάρχεια να κατακτούν το φοβερό τρόπαιο του «3ου AFF» με 3-1 κόντρα στην Αυτόνομη. Αλλά ποιος ασχολείται με τα σκορ. Το πανηγύρι και το τραγούδι μετά το τέλος μπροστά από την κερκίδα των Γιαννιωτών ήταν το καλύτερο κλείσιμο πριν η βροχή (Γιάννενα βλέπετε) μας διώξει μια ώρα αρχύτερα από το γήπεδο του Απείθαρχου…
Η επιστροφή ήταν η πιο γλυκιά αίσθηση την ώρα που η χώρα άρχιζε να πανικοβάλλεται από τις απειλές και τις πολιτικές εξελίξεις. Εμείς γυρίσαμε σίγουρα πιο γεμάτοι και πιο αισιόδοξοι. Η δυναμική άλλωστε του «AFF» μεγαλώνει, σύντροφοι προστίθενται από όλη την Ελλάδα και η αυτοοργάνωση αυξάνετε με γοργούς ρυθμούς.
Το επόμενο ραντεβού δεν ξέρουμε που θα είναι… Αλλά όπου και να είναι, εμείς θα το περιμένουμε εναγωνίως…
* Ένα τεράστιο ευχαριστώ στα παιδιά από τα Γιάννενα για την φιλοξενία τους… Θα ανταποδώσουμε σύντομα
ΥΓ1: Εκπληκτική έμπνευση και αποτύπωση το «United We Stand»… Ακόμη αναρωτιόμαστε γιατί δεν βγήκε μπλουζάκι…
ΥΓ2: Γιαννιώτες μας κολλήσατε με την συνθηματάρα σας (!!!)
ΥΓ3: Οι.. καρδούλες των Προοδευτικάνιων απ’ το ντοκιμαντέρ επιστρέφονται. (Μην ζηλεύετε οι υπόλοιποι… Σας αγαπάμε κι εσάς.)
ΥΓ4: Αυτοί οι θεοί οι Εξαρχιώτες πως καταφέρνουν και φτάνουν κάθε φορά στα τουρνουά και μετά από 3 μέρες χάλια να φύγουν πάλι όλοι μαζί, είναι απίστευτο… 😉
ΥΓ5: Βολιώτες είστε η καλύτερη κερκίδα της ΑΠΟ (!!!)
ΥΓ6: Λαρισαίοι μην μασάτε… Πάρτε πάσα για τον 4ο τουρνουά
ΥΓ7: Παστέλη σε ψάχνει ο Ρώσος…
Ένα 3ημερο, εμπειρία ζωής…
Είναι όταν η ικανοποίηση νικά την κούραση, όταν ο σωματικός πόνος ξεπερνιέται από ένα χαμόγελο, όταν οι δυνάμεις που σε εγκαταλείπουν παίρνουν ενέργεια από άγνωστα πρόσωπα που τα νιώθεις οικογένεια σου. Είναι όταν αυτά που κάνεις νιώθεις ότι παίρνουν αξία και βρίσκεις τον λόγο να συνεχίσεις με ίδια και μεγαλύτερη διάθεση. Όταν βλέπεις πως το εγχείρημα μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι που εμπνέονται από αυτό, ζουν από αυτό. Για τα παιδιά με τα «κοκκινόμαυρα», το τριήμερο του φεστιβάλ ήταν μια εμπειρία ζωής που θα μείνει χαραγμένη όχι μόνο στο μυαλό αλλά και στην καρδιά. Γιατί όλα αυτά που βίωσαν, δεν ανταλλάσσονται με πρωταθλήματα, κύπελλα και χίλιες δυο αγωνιστικές διακρίσεις. Αυτά δεν φθίνουν στον χρόνο, όταν δηλαδή περάσει λίγο ο καιρός και έρθει η επόμενη χαρά…
Στην Πάτρα και πιο συγκεκριμένα στην ευρύτερη περιοχή του Ρίου –το 3ημερο 4-7/7-, έλαβε χώρα το «2o Antifa Football Festival» που την φετινή χρονιά διοργάνωσε η Αυτόνομη Π.Ο., παίρνοντας την σκυτάλη από τους Βολιώτες της Liberta.
Παιδιά από Θεσσαλονίκη, Αθήνα και Βόλο, αλλά και από πάρα πολλές περιοχές όλης της Ελλάδας αλλά και το εξωτερικό βρέθηκαν στο φεστιβάλ των 4 αυτοοργανωμένων ομάδων της χώρας, που δημιουργούν την δική τους ρωγμή στην ιστορία του αποστειρωμένου ποδοσφαίρου…
Αυτόνομη Π.Ο., Αστέρας Εξαρχείων, Προοδευτική Τούμπας, Liberta «Ελευθεριακός», τα παιδιά του «Antifa League», οι φίλοι του «Athen Klub» της St. Pauli αλλά και του «club» από την Σαλόνικα, μαζί με πολλούς αντιφασίστες/τριες και συντρόφους από πολλά μέρη της χώρας, δημιούργησαν ένα πολυμορφικό και πολύχρωμο παζλ, με κοινή συνισταμένη… ένα αστέρι (!!!)
Την Παρασκευή 4/7 στην πλατεία Όλγας, η προβολή για τον φασισμό και το ποδόσφαιρο, για το Μουντιάλ που αμαυρώθηκε από τον Μουσολίνι το 1934, τους Ολυμπιακούς του ‘36 που έγιναν πεδίο χειραγώγησης του Χίτλερ, αλλά και η αναφορά στον Φράνκο και την πολύπαθη Ισπανία που επί 30 και πλέον χρόνια βίωνε το καθεστώς του φασισμού, ήταν η καλύτερη αρχή για ένα αντιφασιστικό τουρνουά…
Η μεταφορά στο ΠΡΟΚΑΤ 35 και το «live» ήταν η καλύτερη δυνατή συνέχεια, αν και για κάποιους… βόρειους, χρειάστηκε… οδοιπορικό στα στενάκια του Ρίου μέχρι να βρεθούν στον χώρο της συναυλίας. Ακόμη και έτσι είδαν τις «ομορφιές» των οδικών έργων στην περιοχή (!!!)
Το Σάββατο η μέρα ξεκίνησε με δυναμική παρουσία από σχεδόν όλες τις ομάδες στην αντιφασιστική πορεία-στήριξη στην γειτονιά της Παντάνασσας και ακολούθησε η 1η ημέρα του τουρνουά. Η ζέστη ήταν αφόρητη αλλά Αστέρας Εξαρχείων και ΑΠΟ… δρόσισαν με γκολ τους θεατές και τους περσινούς κατόχους του τίτλου να περνούν στον τελικό με σκορ 4-3 (!!!). Στον β’ ημιτελικό, Βολιώτες και Σαλονικιοί έπαιξαν πραγματικό ποδόσφαιρο και χάρισαν φοβερές στιγμές, με το 2-1 της Liberta να πανηγυρίζεται ακόμη…
Η βραδιά σίγουρα δεν ήταν η καλύτερη δυνατή, αφού ένα από τα πολλά εμπόδια δεν επέτρεψε την διεξαγωγή ρεμπέτικου γλεντιού, με το «party» να είναι πιο πολύ τιμωρία, παρά διασκέδαση… Ακόμη και έτσι, μέχρι το πρωί τα συνθήματα και οι μπύρες δεν σταμάτησαν, λογικά αφήνοντας ένα μέρος του κόσμου ικανοποιημένο (;)
Η «μαγεία» του τουρνουά ήταν η Κυριακή 6/7. Όχι μόνο γιατί η συζήτηση ήταν ότι πιο εποικοδομητικό έχουμε ζήσει τα 2 χρόνια παρουσίας μας, αλλά γιατί όλα εξελίχθηκαν τέλεια απ’ όλες τις απόψεις (σ.σ. και ας διαφωνούν κάποιοι όπως είναι λογικό)…
Στην κουβέντα επιλέξαμε να μην αναλωθούμε σε ευχολόγια και πρώτοι εμείς αποφασίσαμε να «ξεγυμνωθούμε» στα αδέρφια μας, παρουσιάζοντας τους προβληματισμούς μας και τα λάθη μας. Μιλήσαμε για όλα όσα μας δημιούργησαν εμπόδια και ρωτήσαμε απόψεις, σκέψεις κ.ο.κ. Και αντί να πάρουμε γενικότητες και κουβέντες χωρίς ιδιαίτερη ουσία, όλα τα παιδιά όχι μόνο μας απάντησαν, αλλά μοιράστηκαν και τα δικά τους «μελανά» σημεία, δίνοντας μας την χαρά της ειλικρίνειας και του σεβασμού… Πώς να μην είσαι «γεμάτος» μετά από αυτό;
Η άφιξη των παιδιών του «Antifa League» ήταν σημαντική για την εξέλιξη της κουβέντας και της ανταλλαγής απόψεων, αφού έθεσαν άλλες βάσεις, άλλες οπτικές…
Στο Ρίο περίμεναν όλοι τους τελικούς. Στην μεγαλύτερη ποδοσφαιρική «παρωδία», Προοδευτική και Αυτόνομη έπαιξαν όλοι για όλους και το ματς ακόμη και στα πέναλτι δεν τελείωσε ποτέ. Μετά το α’ ημίχρονο (3-4), η διάθεση όλων να μπλεχτούν παίκτες, προπονητές, οπαδοί, μας χάρισε στιγμές που σε κανένα γήπεδο δεν μπορείς να συναντήσεις. Η μπάλα πέρασε σε δεύτερη μοίρα, όπως οφείλει να είναι. Στο τέλος (5-5) κανείς δεν ήξερε ποιος φοράει «ροσονέρι», ποιος «μελανομώβ» και σίγουρα αν έψαχνες να βρεις κάποιον χωρίς χαμόγελο στα χείλη, δεν το πετύχαινες…
Η… τρελή παρέα του Όσκαρ, του Γιώργου και των άλλων «freestyler» από το «Antifa League» δεν μπορούσε να μην δώσει το δικό της σόου και στο γηπεδάκι χάντμπολ του Ρίου έδειξε λίγο την δική της ματιά στο πως βλέπει και αντιμετωπίζει το κορυφαίο άθλημα του κόσμου.
Στον αγωνιστικό χώρο, η Liberta και η –όπως πάντα– Μικτή του Αστέρα Εξαρχείων έδιναν μάχη στο μεγάλο τελικό του φεστιβάλ, με τον κόσμο να δίνει το δικό του ξεχωριστό χρώμα στην κερκίδα, όσο το σκορ έμενε στο 1-1.
Και όπως όφειλε ένα τουρνουά που σέβεται τον εαυτό του (χι,χι,χι), χρειάστηκαν πέναλτι για την ανάδειξη του μεγάλου νικητή. Οι Βολιώτες νίκησαν 5-4 στα πέναλτι, με τους οπαδούς του Αστέρα να κρίνονται ιδιαίτερα εύστοχοι από την άσπρη βούλα, αλλά τους εκπροσώπους του… τσίπουρου, νικητές.
Βέβαια, παραλίγο το κύπελλο να φτάσει στην Αθήνα με… απαγωγή, αλλά οι πραγματικοί νικητές το πήραν από τους Αθηναί(ζ)ους, που προσπάθησαν με κάθε τρόπο να το κάνουν δικό τους.
Η βραδιά ολοκληρώθηκε με τα παιδιά να αποχωρούν για τις… έδρες τους και τους Πατρινούς να μένουν με την γλυκιά ανάμνηση ενός εκπληκτικού τουρνουά.
Πλέον, όπως συνηθίζουμε να λέμε και στα μέρη μας, για το γνωστό Πατρινό Καρναβάλι, όταν ολοκληρώνεται το ένα, ξεκινάνε οι προετοιμασίες για το επόμενο (!!!)
Άρα, ας αποχαιρετίσουμε το «2o Antifa Football Festival» και ας καλωσορίσουμε το… «3o Antifa Football Festival», όπου και αν αυτό φιλοξενηθεί…
ΥΓ1: Δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στους… τύπους με τα φοβερά Χαβανέζικα πουκάμισα που έκλεψαν τις εντυπώσεις για ακόμη μια φορά (!!!) Πληροφορίες λένε ότι βρέθηκαν στο Αντίρριο και παραλίγο να μην επιστρέψουν ποτέ στην Πάτρα…
ΥΓ2: Παρακαλούνται οι «βόρειοι» να συνεννοηθούν με τον οδηγό για το επόμενο τουρνουά στο οποίο θα χρειαστούμε την… αδιαφορία του. Χαράς το κουράγιο σας παιδιά…
ΥΓ3: Ιδιαίτερα «γκρινιάρηδες» οι φίλοι μας από τον Βόλο για την… έλλειψη σφυρίχτρας στον ημιτελικό, λες και ο ρέφερι μπορούσε να κρατάει μαζί και μπύρα και σφυρίχτρα. Τουλάχιστον τους αποζημιώσαμε στον τελικό που γέμισε το Ρίο σφυρίχτρες…
ΥΓ4: Δεν τους.. χάλασε τους φίλους το παρτάκι με «trance» και «psychedelic», όπου και τους βρήκαν το πρωί της Κυριακής…
Το «Antifa Football Fest» πάει… Πάτρα
Στην δική μας έδρα θα έρθει φέτος το «Antifa Football Fest«, που μετά την επιτυχημένη του «πρεμιέρα» στο Βόλο, συνεχίζει την βόλτα του και επόμενη στάση είναι η Αυτόνομη Π.Ο. και η πόλη της Πάτρας…
Οι «4» εκπρόσωποι του Antifa κινήματος στον χώρο του ποδοσφαίρου της χώρας συναντιούνται ξανά.. Αστέρας Εξαρχείων, Προοδευτική Τούμπας, Αυτόνομη Π.Ο. και Λιμπερτά, μαζί με τα παιδιά του St. Pauli (Athens & Salonica) αλλά και από το «Antifa League«, θα βρεθούν σε μια 3ημερη γιορτή, στην οποία δεν χωρά μίσος, αντιπαλότητες, έχθρες, γκρίνιες, αλλά μόνο αλληλεγγύη, συντροφικότητα, αγάπη…
Από την Παρασκευή 4/7 μέχρι και την Κυριακή 6/7 όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Πάτρα, σε Πλ. Όλγας, Ρίο και ΠΡΟΚΑΤ 35…
Να είστε όλοι εκεί…
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ «2ου ANTIFA FOOTBALL FESTIVAL»…
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2014…
(Πλ. Όλγας – 8.30μ.μ.)
Προβολή ταινίας: Φασισμός & Ποδόσφαιρο – προβολή για το Mundial…
(10.30μ.μ.) ΠΡΟΚΑΤ 35 (Πανεπιστήμιο Πατρών):
LIVE με KATAXNIA, BLACK TRINITY, SKOMMA, SARDANAPALM DEATH,
ΣΑΒΒΑΤΟ 5 ΙΟΥΛΙΟΥ 2014…
Γήπεδο Ρίου:
Αυτόνομη Π.Ο. – Αστέρας Εξαρχείων (5.30μ.μ.)
Προοδευτική Τούμπας – Liberta (7.30μ.μ.)
(10μ.μ.) ΠΡΟΚΑΤ 35 (Πανεπιστήμιο Πατρών):
ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΓΛΕΝΤΙ
ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΙΟΥΛΙΟΥ…
(1μ.μ.): ΠΡΟΚΑΤ 35 (Πανεπιστήμιο Πατρών):
Συζήτηση για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και τις αυτοοργανωμένες ομάδες
Γήπεδο Ρίου:
Μικρός τελικός (5μ.μ.)
(Παιχνίδι επίδειξης: Antifa League VS Ομάδα Έκπληξη)
ΤΕΛΙΚΟΣ (7μ.μ.)
Παρέμβαση και… αλληλεγγύη
Παρέμβαση στα παιχνίδια της Α’ Κατηγορίας της ΕΠΣΑ πραγματοποίησε το Σάββατο 15/2 η Αυτόνομη Π.Ο., που παρευρέθηκε στα γήπεδα της πρώτης τη τάξει κατηγορίας του Νομού, με σκοπό να ενημερώσει το φίλαθλο κοινό για όσα συνέβησαν το τελευταίο διάστημα (σ.σ. τιμωρία Κοκοτσή, ένσταση Θύελλας κ.ο.κ), αλλά ΚΥΡΙΩΣ να δείξει την αλληλεγγύη της στον προπονητή της και την απόπειρα τιμωρίας του…
Σε Βραχνέικα, Ζαρουχλέικα, «Da Luz«, Ρίο και Προάστιο σηκώθηκε το πανό «ΠΑΙΞΤΕ ΜΠΑΛΑ ΜΕ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ, ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ» και μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο…
Κρίνουμε άκρως θετικό το ενδιαφέρον μεγάλου μέρους των φιλάθλων στα παραπάνω γήπεδα να μάθουν τι έχει συμβεί, τα σχόλια υποστήριξης τους αλλά και αυτά που τέθηκαν εναντίον της κίνησης αυτής, αφού δεν θα γινόταν όλοι να είναι σύμφωνοι…
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ…
Στην αγωνιστική της 2/2/2014, στην αναμέτρησή μας απέναντι στον Αστέρα Μιντιλογλίου, εκδώσαμε ανακοίνωση για τα πεπραγμένα του διαιτητή του αγώνα. Το κάναμε συνειδητά μετά από μια σημαντική νίκη για την ομάδα μας, ακριβώς γιατί δεν αλλάζουμε τις απόψεις και τις πεποιθήσεις μας με βάση το αποτέλεσμα του κάθε αγώνα. Τοποθετήσαμε τους εαυτούς μας απέναντι σε τέτοιου είδους κουλτούρες, συμπεριφορές και προσωπικότητες που είναι αγκάθι στα πλευρά του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου.
Σαν συνέχεια αυτών που έγραψε ο εν λόγω διαιτητής στο φύλλο αγώνα, ο προπονητής της ομάδας μας Νίκος Κοκοτσής τιμωρήθηκε με μία αγωνιστική απαγόρευση εισόδου στους αγωνιστικούς χώρους.
Ο αγώνας που έδινε την προηγούμενη αγωνιστική με το σωματείο που ανήκει ως ποδοσφαιριστής, τον Δαβουρλή ’92 απέναντι στη Θύελλα Πατρών έληξε ισόπαλος. Η Θύελλα μετά το τέλος του αγώνα κάνει ένσταση και εγκαλεί το σωματείο του και τον ίδιο για παράνομη συμμετοχή του στον αγώνα. Όμως ο ίδιος ο παίχτης είχε ενημερωθεί από τους αρμόδιους πως η τιμωρία του θα ίσχυε από την επόμενη αγωνιστική.
Όπως σταθήκαμε απέναντι στη λογική του διαιτητή στο προηγούμενο ματς της ομάδας μας, θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε απέναντι σε κάθε τι που αγκυλώνει το ποδόσφαιρο και συνολικά τον αθλητισμό, ιδιαίτερα τον ερασιτεχνικό, στην κατάντια, τη διαπλοκή, την κυριαρχία του από σκοπιμότητες, συμφέροντα και παραγοντιλίκια.
Λειτουργούμε ως σύνολο, ως κοινότητα, με μαχητικότητα και αλληλεγγύη. Στεκόμαστε δίπλα στον προπονητή μας και την απόπειρα τιμωρίας του λόγω της ένστασης της Θύελλας.
Οι ενστάσεις και οι προβληματισμοί καταθέτονται ειλικρινώς και κατά πρόσωπο, κατά προτίμηση πριν από το αποτέλεσμα.
Όπως και το ίδιο το ποδόσφαιρο παίζεται μέσα στον αγωνιστικό χώρο, όπου κερδίζει ο καλύτερος μεταξύ ίσων.
Αν και μειοψηφία, θα παλέψουμε μέχρι τα παραπάνω να γίνουν πραγματικότητα.
ΑΥΤΟΝΟΜΗ Π.Ο.
Κίνηση απλή, βοήθεια τεράστια (!!!)
Μια ακόμη κίνηση αλληλεγγύης, βοήθειας και προσφοράς έκανε η Αυτόνομη Π.Ο., που το απογευμα της Πέμπτης 23/1, στον χώρο του Εσπέρου στην Πλ. Γεωργίου, πραγματοποίησε μια εκδήλωση συλλογής αγαθών (τροφίμων και ρούχων), για ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη, ανεξαρτήτου καταγωγής, ηλίκιας και φύλλου…
Ο κόσμος που παραβρέθηκε στην εκδήλωση ήταν αρκετός, τα αγαθά που μαζεύτηκαν επίσης και σίγουρα θα δώσουν μια μικρή ανάσα σε κάποιους που πραγματικά χρειάζονται χείρα βοηθείας…
Οι «παίκτες» και οι «οπαδοί» της Αυτόνομης ήταν εκεί, αλλά και πολύς κόσμος που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα τους οποίους ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας…
Τα παιδιά της «Α.Π.Ο» συζήτησαν με τον κόσμο, ενώ δεν χάθηκε η ευκαιρία και για λίγη… μπάλα, εν μέσω της εκδήλωσης (!)
Ο χώρος φόρεσε τα «κοκκινόμαυρα» με το πανί των οπαδών να ξεχωρίζει (σ.σ. Kiloteiros), όπως και αυτό της ομάδας,
ενώ παράλληλα υπήρχε η προβολή βίντεο με αποσπάσματα από τα σχεδόν 2 χρόνια ύπαρξης της ομάδας, από αγώνες, κερκίδα, εκδηλώσεις κ.ο.κ, μαζί με μουσική που «έντυνε» τη βραδυά…
Το ραντεβού ανανεώνεται, η ανάγκες δυστυχώς δεν θα καλυφθούν και εμείς θα συνεχίσουμε να προσφέρουμε «ψίχουλα» βοήθειας στον «ωκεανό» της φτώχειας, πάντα με την πολύτιμη συμβολή όλων των ανθρώπων που νιώθουν την αλληλεγγύη στο αίμα τους…
* Προς το παρόν τα λέμε στο Καστρίτσι, την Κυριακή 26/1 στις 12.30μ.μ., στο ματς με τα Ροΐτικα για μια ακόμη ποδοσφαιρική γιορτή…
Στον Έσπερο «σκοράρουμε» για όσους έχουν ανάγκη…
Πριν λίγες εβδομάδες, στο ματς με τον Άρη Κ. Αχαΐας στο Κ. Καστρίτσι, είχε πραγματοποιηθεί συγκέντρωση ρούχων και τροφίμων για ανθρώπους που το έχουν ανάγκη, ανεξαρτήτου καταγωγής. Ήταν μεγάλη η ανταπόκριση και εκείνες τις ημέρες, αρκετός κόσμος ένιωσε λιγάκι αγάπη, στήριξη και αλληλεγγύη, βελτιώνοντας λίγο την επιβίωση του…
Γι΄αυτό επιλέξαμε τώρα που μπορεί να πέρασαν οι… γιορτές, αλλά το κρύο, η φτώχεια και η ανεργεία παραμένουν, να κάνουμε ακόμη μια κίνηση βοήθειας προς τον διπλανό μας, όχι σε κάποιο γήπεδο, αλλά στο κέντρο της πόλης, δίνοντας την ευκαιρία να συνεισφέρουν όλοι οι πολίτες, φίλαθλοι και μη…
Στον Έσπερο λοιπόν, στην Πλ. Γεωργίου, την Πέμπτη 23/1, από τις 6 έως τις 9 το βράδυ, θα είμαστε εκεί και σας περιμένουμε…
«Γιατί εκεί που παίζουμε εμείς μπάλα, δεν χωράνε φασίστες και ρατσιστές, παρά μόνο η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια«…
Την Κυριακή, «σκοράρουμε» και έξω από τα δίχτυα (!!!)
Κάθε Κυριακή είναι ξεχωριστή για την Αυτόνομη Π.Ο., αλλά μερικές Κυριακές έχουν μεγαλύτερη αξία και είναι πάνω από σκορ, γκολ και αποτελέσματα…
Τέτοια ελπίζουμε να είναι και η προσεχή Κυριακή 15 Δεκεμβρίου, που στο γήπεδο του Κάτω Καστριτσίου, για την 10η αγωνιστική του 1ου Ομίλου της Β’ ΕΠΣΑ, υποδεχόμαστε τον Άρη Κ. Αχαΐας, αλλά τα… πολλά γκολ θα μπουν εκτός γηπέδου (!)
Σε εποχές που η πείνα, το κρύο και η φτώχεια εξαπλώνονται με ταχύτατους ρυθμούς πάνω από ένα τεράστιο φάσμα ανθρώπων, θεωρήσαμε ως την μικρότερη κίνηση που μπορούμε να κάνουμε, την συλλογή τροφίμων, ρούχων και γενικοτέρων αγαθών για ανθρώπους που τα έχουν πραγματικά ανάγκη, ανεξαρτήτως καταγωγής και χρώματος…
Σας περιμένουμε όλους να προσφέρετε ό,τι μπορείτε και να δείξουμε όλοι μαζί πως ακόμη και σε αυτές τις δύσκολες εποχές, η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη και η αγάπη δεν έχουν χαθεί…
Ελάτε να διασκεδάσουμε, να ευχαριστηθούμε το παιχνίδι και να δείξουμε την ανθρωπιά μας…
«Γιατί εκεί που παίζουμε «μπάλα» εμείς,
δεν χωράνε οι φασίστες και οι ρατσιστές
παρά μόνο η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια«
Στον Βόλο, ήμασταν… γατά-κ-ι-α (!!!)
Ένα φανταστικό διήμερο ήταν για την Αυτόνομη Π.Ο. η συμμετοχή στο «1o Antifa Football Festival», που διοργανώθηκε στην πόλη του Βόλου το περασμένο Σαββατοκύριακο (29-30/6)…
Η νέα ομάδα που δημιουργήθηκε στην πόλη της Μαγνησίας, ο «Ελευθεριακός – Liberta» ήταν ο οικοδεσπότης του τουρνουά, όπου συμμετείχαν ακόμη ο Αστέρας Εξαρχίων, η Προοδευτική Τούμπας και… εμείς.
Στην… κερκίδα του γηπέδου που φιλοξένησε την γιορτή, πάνω από 400 άτομα, αφού πέρα από τους οπαδούς των παραπάνω ομάδων, τα «club» οπαδών της «St. Pauli» από Αθήνα και Θεσσαλονίκη, οι οπαδοί της Νίκης Βόλου, αντιφασίστες–τριες της πόλης και πολλοί ακόμη τίμησαν το τουρνουά, δημιουργώντας μοναδικές στιγμές.
Αν και το πολύωρο ταξίδι δεν μας άφησε να χαρούμε το τουρνουά από το πρώτο του λεπτό, ήταν τεράστια η χαρά μας να βλέπουμε συντρόφους από διαφορετικές συλλογικότητες, από διαφορετικές πόλεις, από διαφορετικές φάσεις, να είναι όλοι μαζί και να γιορτάζουν με ποδόσφαιρο, τραγούδια, μπύρες, σε έναν ξεχωριστό τρόπο αντιμετώπισης του αθλήματος και της ζωής γενικότερα.
Η ξαφνική νεροποντή του Σαββάτου, λίγο πριν παίξουμε το ματς με την Προοδευτική, δεν μας έσωσε, αντίθετα με το γνωστό μότο και τα 8… μπαλάκια από τους «μωβ» της Σαλονίκης, ήταν λιγάκι βαριά στην χώνεψη. Πάλι καλά που ο Σταματόπουλος έβαλε το γκολ της ημέρας και κερδίσαμε λίγα χειροκροτήματα…
Συνθήματα όπως «Πάτρα, που είναι ο λαός σου;», «Τα κάνω όλα μετά τα 2» (σ.σ. στο 2-0), και άλλα πειρακτικά, τα ανταποδώσαμε βοηθώντας την Κυριακή τους φίλους του Αστέρα, που με… αριθμητικό μειονέκτημα πάλευαν στην μάχη της εξέδρας.
Η κουβέντα της Κυριακής αν και κράτησε λίγο, ήταν ίσως το χάι-λάιτ του τουρνουά, αφού οι απόψεις που ανταλλάχθηκαν, έδειξαν ότι κάτι σπουδαίο ξεκινάει και μπροστά του έχει πολύ μέλλον.
Ανεβασμένοι από την κουβέντα (!!!), στον μικρό τελικό με την «Liberta» ηττηθήκαμε μόλις με 1-0, χάρις σε γκολ που μπαίνει στα σποτάκια αθλητικών εκπομπών (σ.σ. να’ ναι καλά το παλικάρι).
Η μεγαλύτερη χαρά μας ήταν όταν οι φίλοι Βολιώτες τραγούδησαν το «ΑΠΟ, ρε ΑΠΟ, ρε ΑΠΟ», κάνοντας και εμάς να νιώσουμε για λίγο εντός έδρας. Το τέλος του αγώνα είχε τραγούδια, συνθήματα και τον μεγάλο τελικό, που ο… μισός Αστέρας με βοήθεια από το κοινό, νίκησε 1-0 την Προοδευτική (!!!), η οποία όμως πήρε εύκολα την κούπα στην κερκίδα…
Το «Γατά-κ-ι-α, Γατά-κ-ι-α, που λέτε τα σουβλάκια καλαμά-κ-ι-α» προς τους Εξαρχιώτες, θα στοιχειώνει για πάντα τα οπαδικά μας συνθήματα, αν και η απάντηση «Η τυροκαυτερή δεν είναι αλοιφή», κερδίζει αρκετούς πόντους στις καρδιές μας.
Η λήξη του τουρνουά με το «ροσονέρι» γιγαντοπανό να γίνεται… σεντόνι «Τσου–Λου» ήταν ο καλύτερος επίλογος και ο δρόμος της επιστροφής ήταν γεμάτος εικόνες.
Ευχαριστούμε πολύ τον Βασίλη από τον Βόλο (και όλους τους Λιμπερτά), τον Δήμο από τα Εξάρχεια με το φανταστικό του δώρο (σ.σ. κονκάρδες), τον Γιώργο από τους «St. Pauli Athens», τον Χάρη από την Προοδευτική και τόσα άλλα παιδιά που γνωρίσαμε.
Ανυπομονούμε ήδη για το επόμενο ραντεβού, στο οποίο θα είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι αγωνιστικά…
* Φωτό και βίντεο θα ανέβουν αργότερα…
H «Α.Π.Ο.» στο «1o Antifa league»…
Τους «γνωρίσαμε» γύρω στα τέλη του 2012, μέσα Δεκέμβρη, όταν με μια ανακοίνωση του, έκαναν γνωστή την προσπάθεια ενός «Antifa» πρωταθλήματος στην Αθήνα…
Σκεφτήκαμε πόσο δύσκολη και πόσο γαμάτη ιδέα είναι και αυτό μας χαροποίησε ιδιαίτερα, βλέποντας το να παίρνει σάρκα και οστά, στις γειτονιές της Αττικής, από τον περασμένο φεβρουάριο έως και τώρα. Αυτή η κίνηση, έδειξε πως ακόμη και στην εποχή της τεχνολογίας, του promotion, της επιβολής καταστάσεων και του καθωπρεπισμού σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας (σ.σ. άρα και του αθλητισμού), μπορεί στα «βρώμικα» γήπεδα των στημμένων, της ντόπας, των λαμογιών και της εμπορευματοποίησης, να γεννηθεί κάτι αγνό, κάτι όμορφο, όπως οι παιδικές μας εικόνες στις αλάνες της κάθε γειτονιάς.
Αυτό ήταν για εμάς η δημιουργία του «1ο Antifa league» που το προσεχές διήμερο (15-16/6) ολοκληρώνεται.
Με μεγάλη μας χαρά, δεχτήκαμε πρόσκληση να παρευρεθούμε στην Αθήνα την Κυριακή 16/6, στις 6 το απόγευμα, στα Εξάρχεια και τους τελικούς της διοργάνωσης. Σαν Αυτόνομη Π.Ο. θα είμαστε εκεί, να γνωριστούμε με τα αδέρφια μας από την Αθήνα, να παίξουμε στο τσιμέντο (όπως παλιά) και να γιορτάσουμε το ποδόσφαιρο όπως εμείς ξέρουμε…
Παράκατω αναδημοσιεύουμε το link και το κείμενο των παιδιών στο Indymedia…
Η αφίσα του τελευταίου διημέρου…
ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ ΑΠΕΙΛΗ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΦΑΣΙΣΤΑ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗ!
Η πρώτη απόπειρα της αντιφασιστικής λίγκας Αθηνών φτάνει αισίως στο τέλος της. Σε μια ευχάριστη συνεύρεση γειτονιών που είχε ως στόχο την προώθηση του υγιούς αντιεμπορικού αθλητισμού, παράλληλα με την προώθηση του αντιφασιστικού αγώνα, προσπαθήσαμε να τονίσουμε την σημασία που έχει για εμάς το να σπάσουμε τη σιωπή που επιθυμεί να μας επιβάλει η εξουσία. Στόχος μας είναι να πάρουμε πίσω αυτά που μας ανήκουν, να πάρουμε πίσω δηλαδή τους δρόμους και τις αλάνες, τις πλατείες και τις παιδικές χαρές, τη γειτονιά μας κι εν τέλει την ίδια μας τη ζωή, χωρίς να μένουμε εγκλωβισμένοι μέσα σε τέσσερις τοίχους, περιμένοντας να ξημερώσει μια άσπρη μέρα σ´ αυτή την γκρίζα εποχή που βιώνουμε. Ήρθαμε σ’ επαφή με μετανάστες και παίξαμε μπάλα με μικρά παιδάκια νιώθοντας έστω και για λίγες στιγμές κι εμείς το χτυποκάρδι του νεαρού πιτσιρικά. Ζήσαμε στιγμές που μας έκαναν να αναπολήσουμε το παρελθόν, μας έφεραν στην μνήμη εικόνες μια άλλης πιο αθώας κι αληθινής εποχής που σήμερα τείνει να γίνει μια ανάμνηση.
Σ’ αυτούς που θεωρούν το “πρωτάθλημά” μας ως κάτι απλά ψυχαγωγικό, απαντάμε ότι το antifa league είναι μια προσπάθεια ενός πέρα για πέρα πολιτικοποιημένου εγχειρήματος. Το ποδόσφαιρο και γενικότερα ο αθλητισμός είναι άμεσα συνδεδεμένο και με την πολιτική και όποιος πιστεύει το αντίθετο θα πρέπει να είναι το λιγότερο αφελής. Θεωρούμε το ποδόσφαιρο σαν μια μικρογραφία που αναπαριστά την σημερινή κοινωνική πραγματικότητα. Παραδείγματα ομοιοτήτων υπάρχουν πολλά, όπως η βίαιη καταστολή και κακομεταχείριση των οπαδών και η καταστολή των διαδηλωτών σε πορείες. Τα έγκλειστα ελεγχόμενα γήπεδα γεμάτα κάμερες και σεκιουριτάδες, με την σημερινές φυλακές-πόλεις. Οι μίζες των αθλητικών παραγόντων για μια καλή βαθμολογική θέση με τις δωροδοκίες των πολιτικών για μια εξυπηρέτηση ή προσφορά εργασίας. Ανταγωνιστικές ομάδες-εταιρίες (ΟΣΦΠ vs ΠΑΟ) που προσομοιάζουν την αντιπαλότητα και τον ανταγωνισμό εταιριών (COCA COLA vs PEPSI). Διαφημίσεις και χορηγοί: η απόλυτη εμπορευματοποίηση κάθε πτυχής του αθλητισμού, όπως συμβαίνει και στους υπόλοιπους τομείς της ζωής. Συναντάμε επίσης την ταξική ανισότητα, όπου, καθώς υπάρχει η διαβάθμιση απ’ τον πιο «περιθωριοποιημένο» οπαδό μέχρι την θέση VIP των επίσημων καλεσμένων στ’ αριθμημένα καθισματάκια τους, έτσι και στην καθημερινότητα υπάρχει ο διαχωρισμός φτωχός-μικροαστός-πλούσιος στην σκάλα της ιεραρχίας. Με τον ίδιο τρόπο που για χάρη του κέρδους έχουμε υποβάθμιση και εντατικοποίηση των συνθηκών διαβίωσης, έχουμε και στον αθλητισμό, ή καλύτερα, πρωτ-αθλητισμό, την αυστηροποίηση των κινήσεων του κάθε αθλητή μέσα στον αγωνιστικό χώρο, πιο ορθολογικά πειθαρχικά συστήματα, θυσιάζοντας την ομορφιά μιας περίτεχνης κίνησης στον βωμό του αποτελέσματος, αθλητές σταρ γεμάτοι αναβολικά ώστε να ανταπεξέρχονται στους εξαντλητικούς ρυθμούς και πολλά πολλά ακόμα.
Εμείς σαν antifa league απαντάμε με αντεπίθεση, κλείνουμε την σεζόν με ένα δυναμικό διήμερο, και θέλουμε να επισημάνουμε ότι δεν σταματάμε εδώ. Βαρεθήκαμε να βλέπουμε αυτό το καλοστημένο show των ρουφιανοκάναλων που μας πλασάρουν. Κλείσαμε την γαμημένη TV κι αποφασίσαμε με όπλα την αυτοοργάνωση, το πείσμα και την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας να δημιουργήσουμε το δικό μας εναλλακτικό πρωτάθλημα στηριζόμενο στην αμοιβαία προσπάθεια, την αλληλεγγύη και την συνεργασία. Αρχικά, σε κάποιους φάνταζε δύσκολο έως κι αδύνατο να επιτευχθεί η ιδέα ενός τέτοιου πρωταθλήματος, παρόλ’ αυτά όμως, με το ενδιαφέρον πολλών συντρόφων/ισσων, και την έμπρακτη συμμετοχή των ομάδων μας, βασιζόμενοι στις αρχές της οριζόντιας οργάνωσης, φτάσαμε στην δημιουργία του 1ου Athens antifa league. Κάνοντας πράξεις αυτό που λέμε DIY, καταφέραμε και υλοποιήσαμε σε διάστημα 3 μηνών, 10 αντιφασιστικές/αγωνιστικές δράσεις σε 10 διαφορετικές περιοχές της Αθήνας και κατ’ επέκταση της Αττικής.
Όνειρα και φιλοδοξίες για ένα μέλλον και ένα ποδόσφαιρο που θα είναι αγνό κι αληθινό υπάρχουν πολλά, παλεύουμε για να φέρουμε στη ζωή ένα ποδόσφαιρο αλητήριο, δηλαδή γεννημένο στον δρόμο, εμπνευσμένο απ’ αυτούς που το βιώνουν καθημερινά, κι όχι από κάποιον εξουσιαστικό μηχανισμό που επιβάλλει τους δικούς του κανόνες. Γι’ αυτό και στρεφόμαστε κόντρα σε κάθε λαμόγιο που θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί την αγάπη μας γι’ αυτό το άθλημα. Φτύνουμε στην μούρη όσους το έχουν καταντήσει ως μια εμπορική κερδοσκοπική υπερπαραγωγή θεάματος και τους υπενθυμίζουμε πως δεν έχουν κανένα λόγο να κοιμούνται ήσυχοι. Για εμάς η μπάλα ήταν είναι και θα είναι το άθλημα των από κάτω σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Από τις φτωχικές φαβέλες της Βραζιλίας και τους καταυλισμούς των τσιγγάνων, μέχρι τα προαύλια των σχολείων μας και τις πλατείες των μεγαλουπόλεων.
Ήδη η αρχή έγινε και θέλουμε να πιστεύουμε ότι η προσπάθεια αυτή θα επεκταθεί κι άλλο, μέχρι η κάθε ΠΑΕ, το κάθε απομεινάρι του σύγχρονου και σάπιου ποδοσφαίρου να γίνει στάχτη. Μέχρι να δούμε μικρούς και μεγάλους ανθρώπους κάθε ηλικίας, φύλου και χρώματος, να κλωτσάνε το τόπι σε κάθε γωνιά της πόλης. Όσο για τους φασίστες, δεν μας αρκεί μόνο η απομόνωσή τους, είτε στα γήπεδα είτε γενικά στην κοινωνία. Δεν θα ησυχάσουμε αν δεν εξαφανιστούν από προσώπου γης. Και φυσικά δεν αναφερόμαστε μόνο στον χώρο του αθλητισμού, αλλά και γενικότερα. Είναι ζωτικής σημασίας να επεμβαίνουμε όπου και όπως μπορούμε στην καθημερινότητα μας, είτε στο δρόμο και στα σχολεία, είτε στους χώρους εργασίας και στα Μ.Μ.Μ, είτε στο γήπεδο.
Να ευχαριστήσουμε τους αντιφασίστες οπαδούς του Παναθηναϊκού για την συμβολή τους και την στήριξή τους στο εγχείρημά μας στους Αμπελόκηπους (Σάββατο 15/6, ενημέρωσηεδώ). Παρόλο που έχουμε κάποιες ενστάσεις όσον αφορά την πολιτική τακτική που ακολουθεί το οπαδικό κίνημα, είναι σίγουρα ευχάριστο κι ενθαρρυντικό να βλέπουμε τέτοιες κινήσεις. Ευχόμαστε μια μέρα να δούμε στο antifa league να συνυπάρχουν οπαδοί κι άλλων ομάδων στον ίδιο χρόνο και χώρο μιας και ο εχθρός δεν είναι το χρώμα και το σήμα της φανέλας αλλά το κράτος κι ο καπιταλισμός. Και αν το καλοσκεφτούμε ψύχραιμα, είναι το ίδιο το κράτος αυτό που επωφελείται από τέτοιου είδους συγκρούσεις μεταξύ οπαδών/νεολαίων, από την μία ως μια βαλβίδα εκτόνωσης της συσσωρευμένης οργής που συναντάται στα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας, κι από την άλλη ως ένα μέσο αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από τα πραγματικά προβλήματα, έτσι ώστε ο κάθε «φιλήσυχος πολίτης» να θεωρεί σημαντικότερη την ανάγκη για δημόσια ασφάλεια και τάξη.
Κλείνοντας, είμαστε ανοιχτοί σε κάθε διάλογο και καλοπροαίρετη κριτική, ευελπιστούμε σε αντίστοιχες πρωτοβουλίες, και στην επαρχία, και σας καλούμε όλους/ες να πλαισιώσετε κι άλλο την προσπάθεια μας, ακόμα και γι’ αυτούς που δεν κατέχουν το άθλημα σε τεχνικό/αγωνιστικό επίπεδο, η συνεισφορά τους μπορεί ν’ αποδειχτεί σημαντική και καθοριστική, καθότι, όπως είπαμε παραπάνω , το antifa league δεν είναι μόνο μπάλα και χαρά, είναι συντροφικές σχέσεις, είναι ανταλλαγή εμπειριών κι απόψεων, είναι αυτοοργάνωση, είναι ανακατάληψη των δημόσιων χώρων, είναι αναγέννηση της κουλτούρας της αλάνας, είναι διεκδίκηση της ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ.
Το σύνθημα μας: ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ, που, πέρα του ποδοσφαιρικού όρου, υποδηλώνει την επίθεσή μας στην έμμεση κι άμεση βία της εξουσίας και θα την επιχειρούμε με όποιο μέσο αντέχουμε, μέχρι την τελική νίκη…
Athens Antifa League Crew
ΑΛΗΤΕΙΑ Κ’ ΜΠΑΛΑ φασίστες ΣΤΗ ΚΡΕΜΑΛΑ!
Όλοι μαζί για τον Γιώργο (!!!)
«Ο ΓΙΩΡΓΟΣ «ΜΟΝΟΣ» ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ… ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ (!)»
Πολλές φορές, το να παλεύει κανείς μόνος, δεν αρκεί για να καταφέρει να νικήσει. Είναι τότε, που η ανάγκη συνεισφοράς γίνεται κάτι παραπάνω από επιτακτική, είναι τότε που όλοι πρέπει να βάλουμε το ΕΜΕΙΣ πάνω από το κάθε ΕΓΩ…
Έτσι και εμείς, σαν Αυτόνομη Ποδοσφαιρική Ομάδα, τώρα που ο Γιώργος μας χρειάζεται θα είμαστε εκεί, να συνεισφέρουμε και εμείς ένα πολύ μικρό κομμάτι, ώστε να συνεχίσει ο Γιώργος να βλέπει τη ζωή με τρόπο που μόνο οι ΜΕΓΑΛΟΙ σε καρδιά άνθρωποι μπορούν…
______________________________________________________________________
Ημερομηνία: Κυριακή 24.02.2013…
Ώρα: 3.30 το μεσημέρι…
Τόπος: Γήπεδο Κάτω Καστριτσίου…
Διοργάνωση: Ποδοσφαιρικός αγώνας Αυτόνομη Π.Ο.-Βασιλικό…
Σκοπός: Τα έσοδα του παιχνιδιού θα διατεθούν για την οικονομική ενίσχυση του Γιώργου Κ.
Ο Γιώργος ανακάλυψε τον Απρίλιο του 2012 ότι έχει μια σπάνια περίπτωση λεμφώματος non hodgkin με εξέλιξη σε κεντρικό νευρικό σύστημα και εγκέφαλο. Πλέον είναι σε ένα σημείο που και τα δύο (και κεφάλι και σώμα) χτυπάνε παράλληλα, και μόνη λύση δείχνει η ακτινοθεραπεία, σε ιδιωτικά νοσοκομεία που έχουν συγκεκριμένα μηχανήματα. Όλες αυτές οι θεραπείες απαιτούν μεγάλα χρηματικά ποσά (για τις μισές χρειάζονται 9000 ευρώ και έπονται κι άλλες).
Το δημόσιο νοσοκομείο σε τέτοιες περιπτώσεις δεν σε καλύπτει, τα περισσότερα δεν κάνουν καν αυτές τις θεραπείες και σε όσα τις κάνουν, η αναμονή είναι μήνες ενώ τα μηχανήματα παλαιάς τεχνολογίας, με αποτέλεσμα καταστροφή ζωτικών οργάνων που είναι δίπλα στους όγκους.
Ο Γιώργος απολυμένος από τις αρχές του 2012, χρειάζεται τη βοήθειά μας.
Όπως καταλαβαίνετε η ανάγκη για χρήματα είναι άμεση!!!!
Όποιος επιθυμεί να βοηθήσει μπορεί να καταθέσει οποιοδήποτε ποσό (και 1 ευρώ μετράει) στους παρακάτω λογαριασμούς.
ΚΑΝΤΑΡΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΒΑΝ: GR07 0110 1750 0000 1756 3218 282
EUROBANK ΙΒΑΝ: GR8402602540000950200390645
Επίσης μέσω paypal: virtualsounds@gmail.com
(δεν χρειάζεται να έχει Paypal για να βάλεις χρήματα σε Paypal account άλλου)
Ο Γιώργος διατηρούσε από παλιά ένα blog όπου εκεί τώρα γράφει και για τη περιπέτεια της υγείας του στην ενότητα C – Αnswer. Εκεί κανείς μπορεί να διαβάσει τα πάντα για την περιπέτειά του.
Η διεύθυνση είναι www.georgekant.com
aftonomipo.wordpress.com 